Modlitwa wstawiennicza jest to pierwotna modlitwa Kościoła, której podstawę stanowi obietnica Jezusa:

Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. (Mt 18, 20).

Jest to najbardziej bezinteresowna modlitwa prośby, w której jedna osoba lub grupa osób wstawia się do Boga za drugim człowiekiem. Jest błaganiem Boga o potrzebne łaski dla innych osób, często zupełnie nieznanych.

Już w Starym Testamencie spotykamy się z tą formą modlitwy.

• Abraham, prosił Boga za mieszkańcami Sodomy, wręcz targował się z Bogiem o ich ocalenie. (Rdz 18,23-33).
• Mojżesz wstawiał się za ludem Izraela, kiedy ten sprzeniewierzył się Bogu, po wyjściu z niewoli. (Wj 32,11-17).  

Nowy Testament także jest pełen przykładów modlitwy wstawienniczej.

• Jezus uzdrowił paralityka, przez wgląd na wiarę jego przyjaciół, którzy spuścili go z dachu do Mistrza. (Mk 2,1-11)
• Św. Paweł nieustannie wzywa do modlitwy za siebie nawzajem: Proszę was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga. (Rz 15,30).

Sam Jezus Chrystus wstawił się za nami wszystkimi umierając na krzyżu. Dlatego też każda modlitwa chrześcijańska jest jednocześnie modlitwą wstawienniczą, w której przez Chrystusa zanosimy prośby do Boga. Dlatego Eucharystia sprawowana w konkretnej intencji jest najwyższą formą modlitwy wstawienniczej. Wówczas cały Kościół z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem angażuje się w modlitwę. Podczas spowiedzi powszechnej wypowiadamy słowa:

„Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich aniołów i świętych i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego”.

Modlitwa wiernych to także modlitwa wstawiennicza, a w czasie modlitwy eucharystycznej modlimy się za Papieża i miejscowego biskupa. W czasie sprawowania sakramentów również są elementy modlitwy wstawienniczej.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego możemy przeczytać:

2634 Wstawiennictwo jest modlitwą prośby, która bardzo przybliża nas do modlitwy Jezusa. To On jest jedynym wstawiającym się u Ojca za wszystkich ludzi, a w szczególności za grzeszników. On jest Tym, który „zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi” (Hbr 7, 25). Sam Duch Święty „przyczynia się za nami w błaganiach… przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 26-27).

2635 Wstawianie się za innymi, prośba o coś dla innych, jest – od czasu Abrahama – czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z miłosierdziem Bożym. W czasie Kościoła wstawiennictwo chrześcijańskie uczestniczy we wstawiennictwie Chrystusa: jest wyrazem komunii świętych. We wstawiennictwie ten, kto się modli, „niech ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich” (Flp 2, 4), do tego stopnia, aby modlił się za tych, którzy wyrządzają mu zło .

2636 Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie przeżywały bardzo głęboko tę formę dzielenia się . Paweł Apostoł pozwala im uczestniczyć w ten sposób w swoim posługiwaniu Ewangelii, ale też wstawia się za nimi. Wstawiennictwo chrześcijan nie zna granic: „za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich sprawujących władzę” (1 Tm 2, 1-2), za tych, którzy prześladują, za zbawienie tych, którzy odrzucają Ewangelię.

Modlitwa wstawiennicza nie jest przywilejem jakiejś elity w Kościele, ale obowiązkiem każdego chrześcijanina.

Daleki jestem od tego, aby zgrzeszyć przeciwko Panu przez zaniechanie modlitwy za wami (1 Sm 12, 23).

Wszyscy mamy w sercu Ducha Świętego, który modli się za nami, dlatego jesteśmy powołani do modlitwy za innych. Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości.

Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą (Rz 8, 26-27).

Jest to wspaniały i wyjątkowy przywilej dany nam przez Jezusa, że z każdą prośbą możemy przychodzić przed tron Wszechmocnego Boga. Warto z niego korzystać i służyć nim dla dobra innych i wspólnoty Kościoła. Przynosi ona wiele łask, jednak należy pamiętać, że nie jest to żadne magiczne spełnianie próśb i życzeń. Najważniejszym skutkiem takiej modlitwy jest nawrócenie serca, głęboka przemiana wewnętrzna uczyniona mocą Jezusa Chrystusa. Uzdrowienie fizyczne czy psychiczne jest zwykle znakiem, swoistym skutkiem ubocznym uzdrowienia wewnętrznego.

Modlitwą wstawienniczą jest także odmawianie różańca, koronki czy każdej innej dowolnej formy modlitwy w konkretnej czyjejś intencji, zwykle  na odległość.  Modlitwa małżonków za siebie nawzajem czy modlitwa rodziców za dzieci, codzienne błogosławienie się w rodzinie, to także proste formy modlitwy wstawienniczej. Warto o tym pamiętać na co dzień, ponieważ prawdziwa modlitwa wstawiennicza jest obecnością, która rodzi się z miłości, z troski o drugiego człowieka, tego, którego mamy najbliżej, którego tu i teraz Bóg postawił na mojej i twojej drodze życia.

MODLITWA WSTAWIENNICZA WE WSPÓLNOCIE

We wspólnocie modlitewnej można przyjąć formę modlitwy polegającą na tym, że ktoś, kto potrzebuje modlitwy, wypowiada swoją prośbę, kierując ją bezpośrednio do wspólnoty np.: „Bracia i siostry proszę o modlitwę o szczęśliwy przebieg operacji mojej mamy.”

Cała wspólnota, zanosi w ciszy serca te intencje do Boga, ale ten, kto odczuwa pragnienie wypowiada na głos słowa modlitwy: np.: „Panie, Ty jesteś najlepszym lekarzem, proszę Cię otocz opieką mamę tej osoby, prowadź lekarzy wykonujących zabieg, obdarz łaską zdrowia”. Kończy swoją modlitwę słowami, na które całą wspólnota może odpowiedzieć: np. „Ciebie prosimy”.

Następnie powinna być chwila ciszy, ponieważ ktoś inny może podjąć się modlitwy w tej sprawie swoimi słowami. Takich próśb może być kilka. Można je przeplatać śpiewem. Zakończyć należy ją modlitwą „Ojcze nasz”.

INDYWIDUALNA MODLITWA WSTAWIENNICZA

Najczęściej jednak pod pojęciem modlitwy wstawienniczej rozumiemy indywidualną modlitwę wstawienniczą w małej grupie. Wówczas kilka osób, odpowiednio przygotowanych modli się bezpośrednio nad daną osobą w jej intencji. Po wstępnym rozeznaniu osoby posługujące modlą się nad daną osobą. Towarzyszy tej modlitwie gest nałożenia rąk.

W tej modlitwie oddaje się Bogu konkretne intencje, z którymi osoba potrzebująca przyszła. Często ta forma modlitwy wstawienniczej przyjmuje formę modlitwy o uzdrowienie, o duchowe umocnienie, bądź o doświadczenie Bożej miłości. Może być również cenną pomocą w procesie duchowego rozeznawania i wsparciem w poszukiwaniu woli Bożej oraz w zmaganiu się z rozmaitymi życiowymi trudnościami.

Wstawiennicy zobowiązani są do zachowania tajemnicy intencji, przebiegu oraz wniosków jakie pojawiły się na modlitwie. Podczas tej modlitwy najczęściej ma miejsce posługiwanie przez wstawienników charyzmatami, które mają pomóc omadlanej osobie. Najczęściej  jest to modlitwa językami, dar proroctwa, dar poznania, dar słowa.

W grupie wstawienników może być kapłan, ale jego obecność nie jest konieczna ani obowiązkowa. W warunkach rekolekcji zamkniętych jak oazy wakacyjne zwykle są obecni kapłani. Jednak podczas spotkań modlitewnych z modlitwą wstawienniczą jeśli jest z nami obecny kapłan, ważniejsze jest by służył sakramentem spowiedzi, bo tutaj nikt go nie zastąpi, zaś modlić się wstawienniczo mogą wszyscy świeccy. Nie zawsze też modlitwa wstawiennicza odbywa się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, np w szpitalu. Ważne jest, aby ksiądz wcześniej pobłogosławił posługujących, oraz udzielił błogosławieństwa kończącego. Modlitwa wstawiennicza powinna odbywać się nad osobą ochrzczoną i będącą po Komunii Świętej.

WŁAŚCIWOŚCI MODLITWY WSTAWIENNICZEJ

• Do Boga Ojca przez Syna w Duchu Świętym.
• Skupia uwagę na Jezusie, aby Duch Święty mógł swobodnie poruszać się w naszych sercach
• Zawiera cisze, która jest słuchaniem Pana
• Jest towarzyszeniem w stawaniu przed majestatem Boga
• Zawiera przebaczenie i prośbę o przebaczenie.

Gest nakładania rąk podczas modlitwy.

Modlitwie wstawienniczej towarzyszy zwykle gest kładzenia rąk na głowie lub ramionach. Kładzenie rąk nie stanowi żadnego rytuału, mimo, że ten gest występuje zwykle podczas udzielania sakramentów. Jest on codziennym gestem znanym i praktykowanym w kulturze judeo-chrześcijańskiej. Nałożenie rąk symbolizuje, że bracia i siostry są zjednoczeni na modlitwie z daną osobą, i ramię w ramię z nią kroczą. Modlitwa ta jest pełna prostoty i wiary w Bożą Obietnicę:

Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą (Łk 11,13).

Przypominam jednak, że zawsze wstawiennicy powinni najpierw zapytać się czy dana osoba pozwala na ten gest. Każdy z nas jest inny, ma różne doświadczenia życiowe i niektórzy mogą i mają prawo tego nie chcieć.

Kto może posługiwać modlitwą wstawienniczą

• osoba w stanie łaski uświęcającej, która jest delegowana przez Wspólnotę do tej posługi.
• Osoba, która przeszła ewangelizacje, formacje podstawową, chrzest w Duchu Świętym i trwa w formacji permanentnej.
• Powinien znać Pismo Święte
• Osoba, która ma w swoim sercu pragnienie służenia tą modlitwą lub też odkryła charyzmaty, aby nimi służyć. Nie wolno zmuszać do tej posługi.
• Ważne, aby posługujący potrafił słuchać empatycznie, trzeba do osoby proszącej o modlitwę podchodzić z szacunkiem, życzliwością i miłością.

Jeśli nie wierzysz, że historia człowieka, który stoi przed tobą, jest święta, to daj mu święty spokój. To Bóg przyprowadził tą osobę i zaprasza posługującego, aby uczestniczył w Jego dziele. Wstawiennik jest jedynie listonoszem bożych łask, narzędziem w rękach Boga. Bóg bazuje na ludzkiej naturze, więc w zależności od tego jakim jest się narzędziem, taki będzie efekt. Jeśli posługujesz dajesz Boga przez filtr samego siebie. Możesz blokować Jego działanie, lub pozwalać działać całkowicie. Jesteś odpowiedzialny za osobę, za którą się modlisz. Dlatego bardzo ważna jest nieustanna praca nad sobą u osób podejmujących posługę charyzmatyczną.

Właściwości wstawiennika

• Dba o osobistą relacje z Jezusem
• Zna swoje problemy i dąży do ich rozwiązania
• Szuka swojego sposobu modlitwy, w swojej posłudze jest wolny
• Jest narzędziem w rękach Pana, kanałem Jego łaski
• Kocha człowieka któremu służy, współodczuwa z nim

PARASOL OCHRONNY

Łaska, nasza relacja z Jezusem, sakramenty, wiara przodków, rodziców – to wszystko sprawia, że nasz parasol chroni nas przed złem jak przed deszczem. Jeśli czegoś braknie parasol jest dziurawy i przecieka, wówczas jest  zagrożenie. Trzeba żyć w łasce uświęcającej, wówczas pewne sprawy nam nie zaszkodzą. Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi dobry owoc. Nie wszystko jest dobre dla mnie.

JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO INDYWIDUALNEJ MODLITWY WSTAWIENNICZEJ?

1. zrobić rachunek sumienia, pójść do spowiedzi św., przyjąć Komunię św. – osoba chcąca skorzystać z modlitwy wstawienniczej musi być w stanie łaski uświęcającej. Czasami pełnemu uwolnieniu Ducha przeszkadzają wewnętrzne lęki, nieodpokutowane grzechy, zranienia, brak przebaczenia. Bez przebaczenia w sercu i pojednania z Bogiem nie można w pełni otworzyć się na działanie Ducha Świętego
2. Wcześniej na modlitwie osobistej zapraszać Jezusa do swojego serca i życia, rozeznać i przedstawić mu swoją prośbę.- nie chodzi tutaj o otrzymanie daru, ale o Pana Jezusa. To On ma być najważniejszy. Skutkiem modlitwy ma być wewnętrzne uzdrowienie, wiec trzeba otworzyć swoje serca na Dawce tego uzdrowienia, pozwolić Mu, aby wszedł i dotknął serca, przemienił życie. Najważniejszym celem modlitwy wstawienniczej jest doświadczenie Bożej miłości, która prowadzi do zmiany życia, do nawrócenia serca.
3. Przed modlitwą wstawienniczą oraz podczas niej starać się wyciszyć umysł i emocje, być rozmodlonym i spokojnym, skupić się tylko na Panu Jezusie.

Jak się zachowywać podczas modlitwy wstawienniczej?

• Modlić się razem z osobami posługującymi, ale nie zwracać na nie uwagi.
• Można zamknąć oczy jeśli to pomaga w uniknięciu rozproszeń.
• Dobrze rozłożyć ręce w geście otwartości na przyjęcie darów od Ducha Świętego.
• Można stać lub klęczeć, a nawet siedzieć jeśli są ku temu powody np. zdrowotne.
• Być otwartym na boże działanie.
• Wierzyć w moc uzdrowienia Jezusa Chrystusa.
• Usłyszane od wstawienników słowa poznania, proroctwa zawsze należy rozeznać indywidualnie w swoim sercu.

Przykładowa modlitwa: Panie Jezu, kocham Cię i ufam Tobie. Ty z miłości oddałeś za mnie życie na krzyżu, abym ja mógł żyć. Oddaje Ci teraz moje serca i moje życie, zapraszam Cię byś przyszedł i je przemienił. Proszę Ci uzdrów to, co chore i słabe, ulecz moje zranienia, napełnij mnie swoją miłością, bym mógł nią dzielić się z innym. Panie z Tobą mogę wszystko, a bez Ciebie nic nie mogę. Ty jesteś Bogiem wszechmocnym. Pragnę przyjąć to, co mi dajesz, odpowiedzieć Tak na Twoją wole. Dziękuję co za wszystkie dary i łaski jakimi mnie obdarzasz. Amen.

SCHEMAT MODLITWY WSTAWIENNICZEJ

OSOBISTE PRZYGOTOWANIE PRZED MODLITWĄ:

1. MODLITWA – uwielbienie, Namiot Spotkania, różaniec, patrzenie na Jezusa
2. CZERPANIE ZE ŹRÓDŁA – przyjęcie sakramentów, szczególnie Eucharystia i Spowiedź Święta.
3. TRWANIE WE WSPÓLNOCIE – posługuje się z ramienia wspólnoty i w jedności z nią.
4. PAMIĘTAJ: WSTAWIENNIKIEM JESTEŚ CODZIENNIE!!!

MODLITWA WSTĘPNA WSTAWIENNIKÓW:

Wybrać osobę odpowiedzialną za modlitwę, która rozpoczyna ją, kieruje i kończy, nadaje jej rytm, aby nie było bałaganu, pozostałe osoby trwają w jedności. Np. kiedy osoba prowadzi modlitwę uwielbienia wszyscy uwielbiają dopóki prowadzący nie przejdzie do modlitwy prośby.

1. PROŚBA – o jedność, mądrość, miłość, o zanurzenie w Krwi Chrystusa
2. WEZWANIE – Maryi,  św. Michała Archanioła i wszystkich świętych
3. ODDANIE – każdego niepotrzebnego Słowa Bogu, by nie skorzystał z niego zły (Mt 12,36)

MODLITWA WSTAWIENNICZA:

1. ZAPYTAJ – o imię, intencje, oraz w jakiej pozycji chce się modlić( np. stojącą, klęczącą) i przyjąć taką postawę jaką ona wybierze. Zapytaj także, czy można ją dotknąć, położyć na nią ręce.

2. UWIELBIAJ – jesteś stworzony do wielbienia Pana: „potrzeba, by on wzrastał, a ja się umniejszał”(J 3,30). Przywitaj Trójce Świętą, uwielbiaj Boga, wychwalaj Go za tego człowieka, za jego życie, bo wszystko co się w nim wydarzyło przyprowadziło go do tego miejsca.

3. PROŚ! – przedstaw Bogu osobę, intencje, jej historie. Jezus chce usłyszeć prośbę: „Co chcesz, abym Ci uczynił” (Łk 18,41)

4. WZYWAJ! – Ducha Świętego. Pozwól mu poruszać się w przestrzeni, którą stworzyliście, słuchaj Go. „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdę, doprowadzi was do całej prawdy” (J 11, 41). Jeśli potrafisz módl się językami. Jest to oddawanie chwały Bogu. Warto w trakcie modlitwy powoływać się na Słowo Boże, na obietnice dane przez Boga w Starym i Nowym Testamencie. Należy pamiętać, że to Jezus uzdrawia w mocy Ducha Świętego w swoim czasie i w taki sposób, w jaki On sam chce. Nie potrzeba żadnej specjalnej techniki ani specjalnych formuł. Im prościej się modlimy tym lepiej. Nie trzeba kombinować, bo Jezus nie działa przez wgląd na piękne, teologiczne słowa, ale dlatego, że są wypowiadane z wiarą prosto z serca.

5. SŁUCHAJ! – Bóg mówi w ciszy, aby usłyszeć Jego Słowo, trzeba najpierw przestać mówić. „Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich”. (Mt 6,7n).

6. DZIĘKUJ! – za to, że dzieje się wola Pana, że Pan jest Bogiem żywym i okazuje nam miłość. Dziękczynienie jest wyrazem zaufania Bogu i wiarą w Jego miłosierdzie. Jezus zanim wskrzesił Łazarz, najpierw dziękował Ojcu. „Ojcze, dziękuje Ci, żeś mnie wysłuchał”. ( J 11,41).

Wstawiennik jest odpowiedzialny za tą osobę za którą się modli, dlatego ważne jest aby modlić się z otwartymi oczami i obserwować czy ta modlitwa idzie w dobrym kierunku. Dobrze jest stać bokiem, najlepiej trzymając rękę z tyłu na plecach pod łopatką, by móc zaasekurować jeśli będzie taka potrzeba. Jeśli w czasie modlitwy wstawienniczej ma miejsce spoczynek w Duchu Świętym nie przerywamy i nie kończymy modlitwy. To znak, że Bóg dotyka szczególnie mocno serca tej osoby, nadal należy trwać na modlitwie za nią. Oczywiście nie może to trwać zbyt długo, dlatego po około 2-3 minutach osoba prowadząca powinna podejść do tej osoby, dotknąć ją i powiedzieć: W Imię Jezusa Chrystusa, mocą Ducha Świętego (imię) Wstań.

Bardzo ważne jest, aby modlić się głośno, tak aby osoba, za którą się wstawiamy słyszała słowa modlitwy. Czym innym jest wiedzieć, że się ktoś za mnie modli, a czym innym słyszeć jak się za mnie modlą. To bardzo często pomaga otworzyć się na działanie Ducha Świętego. Głośna modlitwa może być doświadczeniem miłości Boga, gdy usłyszy się, że ktoś Bogu dziękuje za niego. W ten sposób zostawiamy w jego uszach i głowie nowy obraz Boga.